Gdy Bóg stwarzał świat, czynił to przez swojego Syna. Pismo Święte świadczy nam o tym następująco:
- KJV 1 Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków, 2 W tych ostatnich dniach przemówił do nas przez swojego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, **
- KJV 3 Wszystkie rzeczy przez Niego się stały; a bez Niego nic się nie stało, co się stało.
- KJV 9 I aby wszystkich oświecić, jaka jest wspólnota tej tajemnicy, która od wieków była ukryta w Bogu, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa:
- KJV 16 Albowiem przez Niego zostało stworzone wszystko, co jest w niebiosach i co na ziemi, widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze: wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone:
Widzimy, że Chrystus był Kanałem, przez który Bóg stworzył wszystko i że dla swojego Syna stworzył wszystko. Wszystko, co zostało stworzone, było darem Boga dla Chrystusa. Bogu Ojcu, jako Źródłu wszystkich rzeczy, te wersety przypisują stworzenie, i te wersety mówią, że On stworzył wszystkie rzeczy, ale ‘przez’ swojego Syna, to znaczy przez Chrystusa.
Duch Proroctwa mówi nam, że stało się to natychmiast po wygnaniu szatana z nieba:
“Wierni aniołowie opłakiwali los tych, którzy byli ich towarzyszami w szczęściu i błogości. Ich utrata była odczuwana w niebie. Ojciec naradzał się z Jezusem w sprawie natychmiastowego wykonania ich zamiaru stworzenia człowieka do zamieszkania ziemi. Umieścił człowieka na próbie, aby przetestować jego lojalność, zanim mógł zostać uczynionym wiecznie bezpiecznym. Jeśli wytrzymałby próbę, którą Bóg uznał za stosowną, aby go wypróbować, miałby w końcu być równy aniołom. Miał mieć łaskę Bożą i miał rozmawiać z aniołami, a oni z nim. Nie uznał za stosowne umieścić ich poza możliwością nieposłuszeństwa.” {ST 9 stycznia 1879, Art. B, par. 11}
“Ojciec naradzał się ze swoim Synem w sprawie natychmiastowego wykonania ich zamiaru stworzenia człowieka do zamieszkania ziemi. Umieścił człowieka na próbie, aby przetestować jego lojalność, zanim mógł zostać uczynionym wiecznie bezpiecznym. Jeśli wytrzymałby próbę, którą Bóg uznał za stosowną, aby go wypróbować, miałby w końcu być równy aniołom. Miał mieć łaskę Bożą i miał rozmawiać z aniołami, a oni z nim. Nie uznał za stosowne umieścić ich poza możliwością nieposłuszeństwa.” {SR 19.2}
Sam Chrystus świadczy o tym i opisuje tamte dni stworzenia z Ojcem w ten sposób:
,4-7.22-36 - KJV 1 Czyż mądrość nie woła? i rozum nie podnosi swojego głosu?… 4 Do was, o mężowie, wołam; i mój głos jest do synów ludzkich… 7 Albowiem moje usta będą mówiły prawdę; a bezbożność jest obrzydliwością dla moich warg. 8 Wszystkie słowa moich ust są w sprawiedliwości; nie ma w nich nic przewrotnego lub przewróconego. 9 Są wszystkie jasne dla tego, kto rozumie, i słuszne dla tych, którzy znajdują wiedzę… 22 Pan mnie posiadał na początku swojej drogi, przed swoimi dziełami od dawna. 23 Zostałem ustanowiony od wieczności, od początku, zanim ziemia była. 24 Gdy nie było głębin, zostałem zrodzony; gdy nie było źródeł obfitujących w wodę. 25 Zanim góry zostały osadzone, przed wzgórzami zostałem zrodzony: 26 Gdy jeszcze nie uczynił ziemi, ani pól, ani najwyższej części pyłu świata. 27 Gdy przygotowywał niebiosa, byłem tam: gdy wyznaczał krąg na powierzchni głębin: 28 Gdy ustanawiał chmury w górze: gdy wzmacniał źródła głębin: 29 Gdy nadawał morzu swój dekret, aby wody nie przekroczyły jego rozkazu: gdy wyznaczał fundamenty ziemi: 30 Wtedy byłem przy nim, jako ten, który został przy nim wychowany: i byłem codziennie jego rozkoszą, radując się zawsze przed nim; 31 Radując się w części ziemi nadającej się do zamieszkania; a moje rozkosze były z synami ludzkimi. 32 Teraz więc słuchajcie mnie, o dzieci: albowiem błogosławieni są ci, którzy zachowują moje drogi. 33 Słuchajcie pouczenia i bądźcie mądrzy, a nie odrzucajcie go. 34 Błogosławiony jest człowiek, który mnie słucha, czuwając codziennie przy moich bramach, czekając u słupów moich drzwi. 35 Albowiem kto mnie znajduje, znajduje życie i otrzyma łaskę PANA. 36 Ale ten, który grzeszy przeciwko mnie, krzywdzi swoją własną duszę: wszyscy, którzy mnie nienawidzą, miłują śmierć.
Chrystus jako Mądrość przemawia i opisuje tutaj. Nie ma nic krzywego czy niejasnego, jak sam Chrystus mówi. Wszystkie te słowa są jasne dla tego, kto rozumie, jak sam Jezus tutaj świadczy. To, co jest całkowicie jasne w tym świadectwie Chrystusa, między innymi, to że On sam tam był i współpracował z Ojcem w stworzeniu wszystkiego. Mądry człowiek, pod natchnieniem Ducha, potwierdza to i mówi:
- KJV 4 Kto wstąpił do nieba albo zstąpił? kto zebrał wiatr w swoje pięści? kto związał wody w szacie? kto ustanowił wszystkie krańce ziemi? jak mu na imię, a jak na imię jego synowi, jeśli możesz powiedzieć?
Ojciec i Syn byli razem podczas stworzenia świata. Współpracowali razem.
“Ojciec i Syn zaangażowali się w potężne, cudowne dzieło, które rozważali, stworzenia świata. Ziemia wyszła z ręki Stwórcy niezwykle piękna…” {1SP 24.1}
Było tak, że Ojciec wydawał rozkaz, a Syn następnie stwarzał wszystko. Pismo Święte świadczy nam o tym:
- KJV 6 Albowiem Bóg, który rozkazał światłu, aby zajaśniało z ciemności, zajaśniał w naszych sercach, aby dać światło poznania chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.
Po tym, jak Ojciec wydał rozkaz stworzenia światła, a potem wszystkiego innego, na końcu wydał rozkaz stworzenia człowieka na obraz Boży:
- KJV 26 I rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na nasz obraz, według naszego podobieństwa: i niech panują nad rybami morskimi, i nad ptactwem powietrznym, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem, który pełza po ziemi. 27 Tak stworzył Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży stworzył go; mężczyznę i niewiastę stworzył ich.
Duch Proroctwa mówi nam, że odnosi się to zarówno do charakteru, jak i wyglądu zewnętrznego:
“Człowiek miał nosić obraz Boży, zarówno w zewnętrznym podobieństwie, jak i w charakterze. Tylko Chrystus jest “wyrazem obrazu” (Hebrajczyków 1,3) Ojca; ale człowiek został ukształtowany na podobieństwo Boga. Jego natura była w harmonii z wolą Bożą. Jego umysł był zdolny do pojmowania rzeczy boskich. Jego uczucia były czyste; jego apetyty i namiętności były pod kontrolą rozumu. Był święty i szczęśliwy, nosząc obraz Boży i w doskonałym posłuszeństwie Jego woli.” {PP 45.2}
Chrystus jest jedynym ‘doskonałym obrazem’ osoby Ojca, a człowiek został stworzony według obrazu Bożego, w charakterze i w zewnętrznej formie. Różnica jest wielka, ponieważ Chrystus został zrodzony z istoty Ojca, a człowiek został stworzony z prochu ziemi.
Duch Proroctwa potwierdza, że Ojciec i Syn stwarzali razem, i że w tym momencie Ojciec ponownie przemówił do swojego Syna:
“Bóg, w radzie ze swoim Synem, ukształtował plan stworzenia człowieka na ich własny obraz. Został umieszczony na próbie. Człowiek miał być testowany i wypróbowany, a jeśli miałby wytrzymać próbę Bożą i pozostać lojalny i prawdziwy po pierwszej próbie, nie miał być nachodzony przez ciągłe pokusy; ale miał być wywyższony na równi z aniołami, i odtąd nieśmiertelny.” {RH 24 lutego 1874, par. 3}
“Po tym, jak ziemia została stworzona, i zwierzęta na niej, Ojciec i Syn wykonali swój zamiar, który był zaplanowany przed upadkiem szatana, aby uczynić człowieka na ich własny obraz. Współdziałali razem w stworzeniu ziemi i każdej żyjącej rzeczy na niej. I teraz Bóg mówi do swojego Syna**, “Uczyńmy człowieka na nasz obraz…” {1SP 24.2}
“I rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na nasz własny obraz, według naszego podobieństwa.” Do kogo się zwracał?—Do Pana Jezusa Chrystusa, który oświadcza, że był z Ojcem od początku.” {Ms43-1906.6}
W stworzeniu człowieka było oczywiste działanie osobowego Boga. Gdy Bóg uczynił człowieka na swój obraz, ludzka forma była doskonała we wszystkich swoich układach, ale była bez życia. Wtedy osobowy, samoistny Bóg tchnął w tę formę tchnienie życia, i człowiek stał się żyjącą, oddychającą, inteligentną istotą. Wszystkie części ludzkiego organizmu zostały wprawione w ruch. Serce, tętnice, żyły, język, ręce, stopy, zmysły, percepcje umysłu—wszystko rozpoczęło swoją pracę, i wszystko zostało poddane prawu. Człowiek stał się żyjącą duszą. Przez Jezusa Chrystusa osobowy Bóg stworzył człowieka i obdarzył go inteligencją i mocą. {3TT 262.3}
Pan nieba ustanowił sabat, jak Jehowa, przez swojego wyznaczonego przedstawiciela—Jednego równego Jemu samemu—uczynił świat i wszystkie rzeczy, które są w nim w sześć dni i odpoczął w siódmym dniu. {Ms128-1906.19}
Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo, ale nie po to, aby człowiek wynosił siebie do poziomu Boga:
Ponad wszystkimi niższymi rzędami bytów, Bóg zamierzył, aby człowiek, koronujące dzieło Jego stworzenia, wyrażał Jego myśl i objawiał Jego chwałę. Ale człowiek nie ma wynosić siebie jako Boga. {CCh 75.2}
Na Podobieństwo Boga i Chrystusa
To, co jest tutaj ważne do odnotowania, to że Ojciec i Syn stworzyli na Swój obraz. I uczynili to, tworząc mężczyznę i kobietę, ich dwoje, a nie tylko jednego, czy trzech. Duch Proroctwa mówi:
“Nie bierzemy błędów człowieka, ale Słowo Boże, że człowiek został stworzony na obraz Boga i Chrystusa, albowiem Słowo oświadcza “Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków, w tych ostatnich dniach przemówił do nas przez swojego syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego też uczynił światy; który będąc jasnością jego chwały, i wyrazem jego osoby, i podtrzymując wszystkie rzeczy słowem swojej mocy, gdy przez siebie oczyścił nasze grzechy, usiadł po prawicy Majestatu w niebiosach.” {Ms236-1902.4}
Fizyczne stworzenie świadczy o Bogu i o Chrystusie jako Stwórcy wszystkich rzeczy. {Lt98-1909.4}
Jak piękna była ziemia, gdy wyszła z ręki Stwórcy. Bóg przedstawił przed wszechświatem świat, w którym nawet Jego wszystkowidzące oko nie mogło znaleźć żadnej skazy czy plamy, żadnej wady czy krzywizny… Bóg spojrzał na dzieło swoich rąk wykonane przez Chrystusa i uznał je za “bardzo dobre.” [Księga Rodzaju 1
.] Spojrzał na doskonały świat, w którym nie było śladu grzechu, żadnej niedoskonałości. {Lt23-1903.4}
Pismo Święte opisuje bardziej szczegółowo, jak to się stało:
- KJV 21 I sprawił PAN Bóg, że twardy sen spadł na Adama i on spał: i wziął jedno z jego żeber, i zamknął ciało w jego miejsce; 22 I żebro, które PAN Bóg wziął od człowieka, uczynił kobietę i przyprowadził ją do człowieka. 23 I rzekł Adam: To jest teraz kość z moich kości, i ciało z mojego ciała: będzie zwana Kobietą, bo z Mężczyzny została wzięta. 24 Dlatego opuści mężczyzna swojego ojca i swoją matkę, i przylgnie do swojej żony: i będą jednym ciałem.
To jest podwójny obraz: obraz Ojca i Syna, i obraz Chrystusa i kościoła (Efezjan 5). To, co często tutaj się pomija, to że jest to obraz Ojca i Syna. Syn pochodził z Istoty Ojca, i jest równy Ojcu w autorytecie, naturze, mocy, chwale, majestacie i wszystkim innym, ale jednocześnie jest poddany Ojcu jako Jego Syn, dobrowolnie i z miłości jako Syn. Tak samo jest z kobietą w stosunku do męża. Chociaż są równi we wszystkim, kobieta jest jednocześnie poddana mężowi z miłości i szacunku, i pochodziła od mężczyzny, a mężczyzna jest jej głową, tak jak Ojciec jest głową Chrystusa. Adam był przed Ewą, tak jak Ojciec był przed Chrystusem. Ewa pochodziła od Adama, tak jak Chrystus od Ojca. I Pismo Święte świadczy nam o tym:
- KJV 3 Ale chcę, abyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus; a głową kobiety jest mężczyzna; a głową Chrystusa jest Bóg.
I kontynuuje poniżej, wyjaśniając:
- KJV 7 Albowiem mężczyzna rzeczywiście nie powinien zakrywać głowy, ponieważ jest obrazem i chwałą Boga: ale kobieta jest chwałą mężczyzny. 8 Albowiem mężczyzna nie jest z kobiety; ale kobieta z mężczyzny. 9 Ani mężczyzna nie został stworzony dla kobiety; ale kobieta dla mężczyzny.
W innym miejscu mówi:
- KJV 12 Ale nie pozwalam kobiecie… uzurpować sobie władzy nad mężczyzną… 13 Albowiem Adam został ukształtowany pierwszy, potem Ewa.
To nie jest tylko w okresie grzechu, aż nadejdzie królestwo chwały, ale było tak podczas stworzenia jeszcze w Edenie, przed upadkiem w grzech, i będzie tak na zawsze. W tym opisie w Duchu Proroctwa możemy nadal zobaczyć sposób, w jaki Adam i Ewa są obrazem Ojca i Syna:
“Sam Bóg dał Adamowi towarzyszkę. Zapewnił “pomoc odpowiednią dla niego”—pomocnicę odpowiadającą mu—jedną, która była przystosowana do bycia jego towarzyszką, i która mogła być z nim jednością w miłości i współczuciu. Ewa została stworzona z żebra wziętego z boku Adama, oznaczając, że nie miała nim kierować jako głową, ani być deptana pod jego stopami jako niższa, ale stać u jego boku jako równa, być kochana i chroniona przez niego. Część mężczyzny, kość z jego kości, i ciało z jego ciała, była jego drugim ja, pokazując bliską jedność i czułe przywiązanie, które powinno istnieć w tym związku. “Albowiem nikt nigdy nie nienawidził swojego własnego ciała; ale je żywi i pielęgnuje.” (Efezjan 5
). “Dlatego opuści mężczyzna swojego ojca i swoją matkę, i przylgnie do swojej żony; i będą jednym.” {PP 46.2}
Tak jest z Ojcem i Synem, nawet w nowej Ziemi. Pismo Święte świadczy nam o tym:
- KJV 24 Potem nadejdzie koniec, gdy odda królestwo Bogu, to jest Ojcu; gdy zniszczy wszelkie panowanie i wszelką władzę i moc. 25 Albowiem musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy. 26 Ostatnim wrogiem, który będzie zniszczony, jest śmierć. 27 Albowiem położył wszystkie rzeczy pod jego stopy. Ale gdy mówi, wszystkie rzeczy są jemu poddane, oczywiste jest, że ten jest wyjęty, który poddał mu wszystkie rzeczy. 28 A gdy wszystkie rzeczy będą mu poddane, wtedy Syn również sam będzie poddany temu, który poddał mu wszystkie rzeczy, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.
To oznacza właśnie ten związek, który istnieje między Ojcem i Synem. I tak związek Ojca i Syna został przedstawiony w stworzeniu człowieka. Jako Syn Ojca, Chrystus jest poddany Ojcu w synowskiej miłości i szacunku.
Jak powiedzieliśmy, stworzenie Adama i Ewy przedstawia bliski związek między Ojcem i Synem, a także bliski związek między Chrystusem i kościołem (Jego dziećmi). Obraz jest podwójny. Duch Proroctwa potwierdza to dla nas:
“Jakkolwiek bardzo pasterz może kochać swoje owce, bardziej kocha swoich synów i córki. Jezus nie jest tylko naszym pasterzem; On jest naszym “wiecznym Ojcem.” I On mówi: “Znam moich własnych, i moi znają Mnie, tak jak Ojciec zna Mnie, i ja znam Ojca.” Jana 10, 15, R. V. Jakie to jest oświadczenie!—jednonarodzony Syn, Ten, który jest na łonie Ojca, Ten, którego Bóg oświadczył być “mężem, który jest moim towarzyszem” (Zachariasz 13
),—komunia między Nim a wiecznym Bogiem jest wzięta, aby reprezentować komunię między Chrystusem a Jego dziećmi na ziemi!” {DA 483.2}
Dlatego obraz męża i żony przedstawia związek między Chrystusem i kościołem, a znowu Chrystus bierze swój związek z Ojcem, aby przedstawić tę komunię między Nim a kościołem. Przez to widzimy, że prawidłowo rozumiemy, że Adam i Ewa są przedstawieniem związku między Ojcem i Synem. I znowu widzimy to samo w Piśmie Świętym:
- KJV 23 Albowiem mąż jest głową żony, tak jak Chrystus jest głową kościoła: i on jest zbawicielem ciała. 24 Dlatego jak kościół jest poddany Chrystusowi, tak niech żony będą swoim mężom we wszystkim. 25 Mężowie, miłujcie swoje żony, tak jak Chrystus też miłował kościół, i oddał siebie za niego; 26 Aby go uświęcić i oczyścić obmyciem wody przez słowo, 27 Aby przedstawić go sobie jako chwalny kościół, nie mający skazy, czy zmarszczki, czy czegoś takiego; ale aby był święty i bez skazy. 28 Tak powinni mężczyźni miłować swoje żony jak swoje własne ciała. Ten, kto miłuje swoją żonę, miłuje siebie. 29 Albowiem nikt nigdy nie nienawidził swojego własnego ciała; ale je żywi i pielęgnuje, tak jak Pan kościół: 30 Albowiem jesteśmy członkami jego ciała, z jego ciała i z jego kości. 31 Dlatego opuści mężczyzna swojego ojca i matkę, i złączy się ze swoją żoną, i ci dwoje będą jednym ciałem. 32 To jest wielka tajemnica: ale mówię o Chrystusie i kościele. 33 Jednakże niech każdy z was w szczególności tak miłuje swoją żonę jak siebie; a żona niech widzi, że szanuje męża.
Z tego tekstu widzimy znowu to samo, mąż i żona są obrazem Chrystusa i kościoła. Taki związek Bóg ustanowił od początku, gdy człowiek i kobieta zostali stworzeni.
Mamy jeszcze kilka ważnych opisów stworzenia człowieka i tego, jak człowiek żył, gdy był w Edenie i jakie przywileje miał:
“Pan stworzył człowieka z prochu ziemi. Uczynił Adama uczestnikiem swojego życia, swojej natury. Było w niego tchnięte tchnienie Wszechmocnego, i stał się żyjącą duszą. Adam był doskonały w formie—silny, piękny, czysty, noszący obraz swojego Stwórcy. Bóg dał mu towarzyszkę, żonę, aby dzieliła z nim piękności natury. Aby ta święta para mogła nadal być szczęśliwa, Bóg dał im coś do roboty. Fakt, że byli święci, nie wykluczał ich z pracy. Bóg nigdy nie jest bezczynny. Każdemu z zastępu anielskiego jest dane wyznaczone zadanie. Adam i Ewa otrzymali ogród Eden do opieki. Mieli “uprawiać go i strzec go.” Byli szczęśliwi w swojej pracy. Umysł, serce i wola działały w doskonałej harmonii. W swojej pracy nie znajdowali zmęczenia, żadnego trudu. Ich godziny były wypełnione użyteczną pracą i komunią ze sobą. Ich zajęcie było przyjemne. Bóg i Chrystus odwiedzali ich i rozmawiali z nimi. Otrzymali doskonałą wolność. Tylko jedno ograniczenie zostało na nich nałożone. “Z każdego drzewa w ogrodzie możesz swobodnie jeść,” powiedział Bóg; “ale z drzewa poznania dobra i zła nie będziesz jadł z niego; albowiem w dniu, w którym z niego jesz, na pewno umrzesz.” {Ms102-1903.38}
“W świętej niewinności człowieka, świętą świątynią było ludzkie serce, w którym płonął święty ogień świętej miłości; a kadzidło chwały płynęło z jego warg i wstępowało do nieba, tam by złączyć się z pieśniami świętych aniołów. Ojciec i Syn komunikowali się z Adamem i Ewą.” {Ms 150, 1898, par. 18}
“Adam i Ewa wyszli z ręki swojego Stwórcy w doskonałości każdego fizycznego, umysłowego i duchowego wyposażenia. Bóg zasadził dla nich ogród, i otoczył ich wszystkim, co było piękne i atrakcyjne dla oka, i tym, czego wymagały ich potrzeby fizyczne. Ta święta para spoglądała na świat niezrównanej piękności i chwały. Życzliwy Stwórca dał im dowody swojej dobroci i miłości, zapewniając im owoce, warzywa i zboża, i sprawił, że wyrósł z ziemi każdego rodzaju drzewa dla użyteczności i piękna.” {RH 24 lutego 1874, par. 4}
“Adam i Ewa mogli śledzić umiejętność i chwałę Boga w każdej źdźble trawy, i w każdym krzewie i kwiecie. Naturalna piękność, która ich otaczała, jak lustro odbijała mądrość, doskonałość i miłość ich Ojca Niebieskiego. A ich pieśni uczucia i chwały wznosiły się słodko i z czcią do Nieba, harmonizując z pieśniami wywyższonych aniołów, i ze szczęśliwymi ptakami, które wyśpiewywały swoją muzykę bez troski. Nie było choroby, rozkładu, ani śmierci nigdzie. Życie, życie było we wszystkim, na czym spoczywało oko. Atmosfera była nasycona życiem. Życie było w każdym liściu, w każdym kwiecie, i w każdym drzewie.” {RH 24 lutego 1874, par. 7}
“W pracy człowiek miał znaleźć szczęście, jak również w medytacji. Adam mógł zastanawiać się, że został stworzony na obraz Boży, aby być jak On w sprawiedliwości i świętości. Jego umysł był zdolny do ciągłego kultywowania, ekspansji, udoskonalania i szlachetnego wywyższenia; albowiem Bóg był jego nauczycielem, a aniołowie byli jego towarzyszami.” {RH 24 lutego 1874, par. 8}
Prawo Znane od Początku
Adam i Ewa byli wtedy zaznajomieni z Prawem Bożym:
“Prawo Boże istniało, zanim człowiek został stworzony. Aniołowie byli nim rządzeni. Szatan upadł, ponieważ przekroczył zasady rządu Bożego. Po tym, jak Adam i Ewa zostali stworzeni, Bóg obwieścił im swoje prawo. Nie było wtedy napisane, ale zostało im opowiedziane przez Jehowę…” {CIHS 30.1}
“Adam i Ewa przy swoim stworzeniu mieli wiedzę o pierwotnym prawie Bożym. Było wypisane na ich sercach, i byli zaznajomieni z roszczeniami prawa do nich.” {RH 29 kwietnia 1875, par. 4}
“Zanim ta ziemia została powołana do istnienia, istniało prawo Boże. Aniołowie są rządzeni jego zasadami, i aby ziemia była w harmonii z niebem, ludzkość również musi być posłuszna boskim statutom. Adamowi i Ewie w Edenie Chrystus obwieścił przepisy prawa “gdy gwiazdy poranne śpiewały razem, i wszyscy synowie Boży wykrzykiwali z radości.” (Hiob 38
.) Misją Chrystusa na ziemi nie było zniszczenie prawa, ale przez Jego łaskę przywrócenie nas z powrotem do posłuszeństwa jego przepisom.” {HB 181.2}
“Prawo Pańskie jest doskonałe, nawracające duszę.” Prawo Boże jest kopią Jego charakteru i zostało dane człowiekowi w ogrodzie Eden jako reguła posłuszeństwa. W kolejnych wiekach to prawo zostało stracone z oczu.” {Ms83-1903.9}
Mamy kilka innych pięknych opisów życia w Edenie:
“Adam i Ewa byli zachwyceni pięknem swojego domu w Edenie. Byli zachwyceni małymi śpiewakami wokół nich, noszącymi ich jasne, ale wdzięczne upierzenie, i wyśpiewującymi swoje szczęśliwe, radosne pieśni. Ta święta para łączyła się z nimi i podnosiła swoje głosy w harmonijnych pieśniach miłości, chwały i uwielbienia, do Ojca i jego drogiego Syna, za znaki miłości, które ich otaczały. Rozpoznali porządek i harmonię stworzenia, która mówiła o mądrości i wiedzy, które były nieskończone. Jakieś nowe piękno i dodatkową chwałę swojego domu w Edenie ciągle odkrywali, co napełniało ich serca głębszą miłością, i przynosiło z ich warg wyrażenia wdzięczności i czci dla swojego Stwórcy.” {1SP 26.3}
Te prawdy są jasne i tylko człowiek bez wiedzy może je zaciemniać, ponieważ opis stworzenia i objawienie o nim jest jasne dla każdego, kto szuka prawdy:
- KJV 2 Kto to jest, co zaciemnia radę słowami bez wiedzy?… 4 Gdzie byłeś, gdy kładłem fundamenty ziemi? oświadcz, jeśli masz zrozumienie. 5 Kto położył jej miary, jeśli wiesz? lub kto naciągnął na nią sznur? 6 Na czym są utwierdzone jej fundamenty? lub kto położył jej kamień węgielny; 7 Gdy gwiazdy poranne śpiewały razem, i wszyscy synowie Boży wykrzykiwali z radości?
Ale wkrótce wszystko się zmieniło, niestety. Pokusa była w drodze. Adam i Ewa nie żyli długo w Edenie po tym, jak zostali stworzeni. Wszystko to będziemy studiować w następnej kontynuacji.